-
1 τόπος
τόπος, ὁ, Ort, Stelle, Gegend, Land, auch Stadt, wofür wir ebenfalls Ort od. Platz brauchen; γᾶς ἔσχατον τόπον, Aesch. Prom. 416; εἰ μὴ στρατεύσεσϑ' ἐς τὸν Ἑλλήνων τόπον, Pers. 776, u. oft; τίς τόπος, τίς ἔδρα, Soph. Phil. 157; ὃν δ' ἐπιστείβεις τόπον, O. C. 56, u. öfter; Θρῄκηε ἐκ τόπων χειμερίων, Eur. Alc. 68; in Prosa überall; κατὰ τόπους καὶ κώμας, Plat. Critia. 119 a; τοὺς τῆς χώρας τόπους μεταλλάττονται, Legg. VI, 760 c; Sp.; ὁ τόπος τῆς χώρας, die Oertlichkeit, örtliche Beschaffenheit eines Landes, Dem. 4, 31; – τόπῳ τινός, anstatt, an der Stelle, Hdn. 2, 14 u. a. Sp.; – ἀνὰ τόπον, auf der Stelle, sogleich, Herm. Eur. Suppl. 622; παρὰ τόπον, an unrechter Stelle, Strab.; μένειν ἐπὶ τόπου, Pol. 4, 72, 5. – In der Rhetorik der Gemeinplatz, locus communis, Arist. rhet. 1, 2. – Uebertr. = Veranlassung, Gelegenheit, Sp., wie Hel. 6, 13.
-
2 παρά-τοπος
παρά-τοπος, am unrechten, schlechten Orte, Suid. Bei Strab. 10, 2, 21 richtiger παρὰ τόπον κείμενοι.
-
3 κατ-οπτήριος
κατ-οπτήριος, = κατοπτευτήριος, τόπος Strab. IX, 423.
-
4 εὐρυ-χωρής
εὐρυ-χωρής, ές, weit, viel umfassend, geräumig, κύκλος, τόπος, Strab.; comp. εὐρυχωρέστερος, Arist. H. A. 2, 17 u. öfter, wie superl. εὐρυχωρέστατος, part. anim. 3, 5 u. Sp.
-
5 εὐ-ᾱερος
-
6 δυς-άερος
δυς-άερος, mit schlechter Luft, ungesund; τόπος Strab., u. Sp.
-
7 κατ-οικία
-
8 καταῤ-ῥήγνῡμι
καταῤ-ῥήγνῡμι (s. ῥήγνυμι), herunterreißen, zerbrechen, niederwerfen, zerstören; καταῤῥήξω μέλαϑρα καὶ δόμους ἐπεμβαλῶ Eur. Herc. Fur. 864; καταῤῥηγνύμενοι κρημνοί Her. 7, 23; οὐδὲ κατεῤῥήγνυε τὰ παρασκευαζόμενα ἱμάτια Dem. 21, 63, wie Luc. Pisc. 36; im med., sich die Kleider zerreißen, Her. 8, 99; τοὺς πέπλους κατεῤῥήξαντο Xen. Cyr. 3, 1, 13. – Durchbrechen, zum Ausbruch bringen, ἡ ἀναρχία σὺν μάχῃ δορὸς τροπὰς καταῤῥήγνυσι Soph. Ant. 671, stürzt sie nieder, so daß die Flucht zum Ausbruch kommt; Medic. τὴν γαστέρα, den verstopften Leib durch Abführungsmittel öffnen; aber καταῤῥήγνυσϑαι τὰς γαστέρας ist = an der Dysenterie leiden, iid.; ἡ γαστὴρ κατεῤῥάγη Ael. H. A. 3, 18; – πολλοὺς ἡμῶν κατέῤῥηξεν γέλωτας, Lachen zum Ausbrechen bringen, hervorrufen, Ath. IV, 130 c. – Pass. mit perf. κατέῤῥωγα, zerplatzen, bersten, (mit Geräusch) herabstürzen, aus-, hervorbrechen; Her. 3, 111; χειμῶνα καταῤῥαγῆναι, der Sturm brach aus, 1, 87, wie D. Sic. 17, 94; καταῤῥαγεὶς ὄμβρος Pol. 11, 24, 9; Sp. häufig; ähnl. ἐξ ὀμμάτων πηγαὶ κατεῤῥώγασι Eur. Alc. 1071; ἄκρας κατεῤῥωγυίας εἰς τὴν ϑάλασσαν Strab. V, 223; – κατεῤῥάγη πόλεμος, Krieg brach aus, Ar. Equ. 644; vgl. Ach. 528; Sp., z. B. D. Hal. 8, 1; τηλικοῦτος κρότος κατεῤῥάγη Pol. 18, 29, 9, der auch κατεῤῥήγνυτο πᾶς ὁ τόπος ὑπὸ τοῦ κρότου sagt, 15, 32, 9. – Bei den Aerzten vom Aufbrechen der Geschwüre.
-
9 καλλί-καρπος
καλλί-καρπος, mit schönen Früchten, fruchtbar; Σικελία Aesch. Prom. 369; Πελασγία Eur. Herc. F. 464; μίλαξ Bacch. 108; Sp., τόπος καλλικαρπότατος Pol. 5, 19, 2, Κυρήνη Strab. XVII, 837, χώρα Plut. Lyc. 15.
-
10 βαραθρ-ώδης
βαραθρ-ώδης, ες, kluftähnlich, τόπος, Plut. Lyc. 16; Strab. πέλαγος, klippenreich; übertr., ϑολερὸς καὶ β. βίος Philo.
-
11 βατ-ώδης
-
12 θῑν-ώδης
θῑν-ώδης, ες, dünenartig, sandig; αἰγιαλός Strab. VIII, 344; τόπος ἐπὶ ϑαλάσσης Plut. Flam. 20; ϑινῶδες ὡς ἄγκιστρον ἀγκύρας σάλῳ, poet. bei Plut. de virt. mor. 6, wie der Anker im Sande nicht festhaftet.
-
13 ὑπό-νομος
ὑπό-νομος, unter der Erde hingehend, unterirdisch, unterminirt; χώρα ὑπόνομος πυρὶ καὶ ὕδατι Strab. 12, 8,17, u. öfter; τόπος ὑπόνομος D. Sic. 3, 36; auch ἕλκη, unterköthig, Diosc.; – ὁ ὑπόνομος, unterirdischer Gang, Mine, ὑπόνομον ἐκ τῆς πόλεως ὀρύξαντες Thuc. 2, 76; Arist. meteor. 1, 13; Plut. Cam. 5; – Kanal, übh. ein Loch in der Erde, Pol. 5, 71, 9 u. a. Sp.
-
14 ὕφ-ορμος
ὕφ-ορμος, ὁ, Ankerplatz, Ort zum Einlaufen der Schiffe, Arist. H. A. 5, 9. Bei Strab. XIV p. 645 ὕφορμος τόπος.
См. также в других словарях:
NISAEI Equi — olim illustres, in Mediae campo, Nisaeo, qui proceri admodum erant corporis. Herodot. in Polybymn. Ἔςι πεδίον μέγα τῆς Μηδικῆς, τῷ ὄνομά ἐςι Νίσαιον᾿ τοὺς ὦν δὴ ἵππους τοὺς μεγάλους φέρει τὸ πεδίον τοῦτο. Mediae campus est magnus, Nisaeus nomine … Hofmann J. Lexicon universale
SYRACUSAE — I. SYRACUSAE locus in edito singularis Augusti, quem Τεχνόφυον Graece vocare solitus est. Casaub. ad Capitolin. in Pertinace, c. 11. II. SYRACUSAE ques SYRACUSSAE Theocrito, prius Ortygia, urbs Siciliae amplissima, in ora ad ortum, inter Catinam… … Hofmann J. Lexicon universale
ЯМВЛИХ — ЯМВЛИХ (Ίάμβλίχος) из Халкиды в Сирии (ок. 245/250 ок. 326 н. э.), философ неоплатоник, основатель Сирийской школы неоплатонизма; придал неоплатонической традиции новое направление развития, ориентированное в сторону большей религиозности;… … Античная философия
AGRII — I. AGRII Titanes sic dicti. Hesych. Α῎γριοι θεοὶ, οἱ Τιτᾶνες. Idem Α῎γριοι λιμένες, τόπος εν Ε῞ρμωνι. Forte leg. εν Ε῾ρμιώνῃ, vel Α᾿ρμενία. II. AGRII populi quidam, qui et Cynomolgi. Strab. l. 10 … Hofmann J. Lexicon universale
ARABIA — I. ARABIA Asiae regio, Africae proxima, cuius longitudo a mari Mediterraneo in confiniis Aegypti, usque ad initium sinus Persici et promontorium Corodamum, latitudo inter Persicum Arabicumque sinus intercipitur. Habet ab Ortu montes, qui illam a… … Hofmann J. Lexicon universale
CAUDI vel CAUDIUM — CAUDI, vel CAUDIUM Samnitum oppid. in Italia prope Beneventum. Baudrando Hirpinotum oppid. nunc Arpaia, vicus Principatus ulterioris prope amnem Isclerum, in regno Neapolitano in confinio Terrae Laboris 4. milliar. a S. Agatha in Austrum, 7. a… … Hofmann J. Lexicon universale
EURIPUS — I. EURIPUS Euripi proprie dicuntur alvei magnifico opere, aquas in morem fluviorum deducentes, unde Hesych. interpretatur δοχὰς ὑδάτων. Differunt a nilis, quod hi maiusculi essent, Euripi exiliores. Sic nili voce utitur Tull. Ep. ad Qu. fratr. De … Hofmann J. Lexicon universale
GADES quae GADIRA Graecis Ins — GADES, quae GADIRA Graecis Ins parva Hisp. Baeticae, proxima continenti contra Caesarianam, et portum Mnesthei, cum urbe Episcopal. sub Archiep. hispalensi, inde 19. leuc. a Tyriis condita, col. Rom. inter ostia Baetis, et Calpen. Inde Gaditanus … Hofmann J. Lexicon universale
ONCHESTUS — Boeotiae urbs, non procul a lacu Copaide, Strab. et Pausan. l. 1. et 9. Condita putatur ab Onchesto heroe Boeoto, Neptui filio, et ab eo nomen accepisse. Eius meminit Homer. in Catalogo, v. 186. Ὄτχηςτόν θ᾿ ἱερὸν Ποσιδήϊον, ἄγλαον ἄλσος. Ubi… … Hofmann J. Lexicon universale